سکوت

شوساکو اندو، که او را گراهام گرین ژاپن می‌دانند، کشورش را به مردابی تشبیه می‌کند که همه‌چیز را از درون می‌پوساند. هر بذری که در این زمین کاشته می‌شود می‌گندد و به بار نمی‌نشیند. حالِ درونش جَنگی است میان باران مدامی که از ابرهای سنّت و فرهنگ کشورش می‌بارد و بذر مسیحیتی که با چنگ‌ و دندان می‌خواهد در این خاکِ نم‌کشیده ریشه بدواند، مثل پروانه‌ای که به دام عنکبوت گرفتار شده باشد. (از مقدمهٔ مترجم)
این رمان را اولین بار حدود بیست‌سال پیش در دست گرفتم، تا به‌ حال به‌کرات آن را خوانده‌ام و می‌خواهم از روی آن فیلمی بسازم. برایم منبع الهامی است که آن را جز در اندکی از آثار هنری نیافته‌ام. (از مقدمهٔ مارتین اسکورسیزی)

بخشی از رمان «سکوت» را با کتابخوانیِ کاوه اکبری در صدانو بشنوید.