درآمدی نو بر روان‌کاوی

روان‌کاوی پسافرویدی

معمولاً بهترین توصیه به نوآموزان روان‌کاوی، به‌ویژه آن‌هایی که مایل‌اند از سردرگمی بپرهیزند، رجوع مستقیم به آثار فروید است. نه صرفاً به این دلیل که فروید سرچشمۀ روان‌کاوی است یا به سبب وضوح افکار و سبک او یا حتی بدین خاطر که «بازگشت به فروید» همچنان از واجبات روان‌کاوی است. بلکه بدان سبب که در آن سال‌های نخستین، مراجعه به یک «متن اصلی» واحد در روان‌کاوی میسر بود، حال آنکه امروزه به موازات گسترش و دگرگونی جنبش روان‌کاوی و بروز مناقشه و اختلاف در آن، دست‌یابی به چنین متنی بیش از پیش دشوار شده است.

اما روان‌کاوی چیست؟ نیم‌قرن پیش پاسخ به این پرسش تقریباً آسان بود. روان‌کاو کسی بود که به اهمیت فرایندهای ناهشیار، تعارضات، دفاع‌ها، عقدۀ اُدیپ و محوریت سائق جنسی در رشد و تحول شخصیت و اختلالات روانی باور داشت. از آن زمان سال‌ها می‌گذرد و دیگر فهرستی از اصول عقاید روان‌کاوی در کار نیست. التفات روان‌کاوان پسافرویدی به وجوه پیش‌اُدیپی و روابط موضوعی، اندیشۀ روان‌کاوانه را متحول کرده است. افزون بر این، ارتباط روزافزون روان‌کاوی با روان‌شناسی رشد، انسان‌شناسی، رفتارشناسی، روان‌شناسی شناختی، فلسفه و علوم اعصاب به غنای یافته‌های آن افزوده و بینش‌های نظری آن را اصلاح و تعدیل کرده، و به‌تبع آن فنون «معیار» درمانی را نیز دگرگون ساخته است. از این‌رو، شاید بهتر باشد روان‌کاوی معاصر را «روان‌کاوی پسافرویدی» بنامیم.
«درآمدی نو بر روان‌کاوی»، چنان‌که از نام آن پیداست، «درآمدی» بر روان‌کاوی است. آشنایی با روان‌کاوی به‌زبانی ساده و علمی. کتابی که به‌اختصار و البته به‌وضوح به شرح اصول و مبادی نظری و عملی روان‌کاوی می‌پردازد و در باب مناقشۀ همیشگی ماهیت اندیشۀ روان‌کاوانه و شأن علمی روان‌کاوی سخن می‌گوید.
«درآمدی نو بر روان‌کاوی» کتابی است که درمان و اصول بنیادین روان‌کاوی جدید را در بر می‌گیرد و با جذابیت‌های نظری می‌تواند هم برای دانشجویان و روان‌کاوان و روان‌درمانگران و هم برای مخاطبانی که قصد آشنایی با اصول روان‌کاوی جدید دارند مفید واقع شود.

تحریریۀ نشر نو